چگونه می‌توان زبان بدن را آموخت

چگونه می‌توان زبان بدن را آموخت
اگر هر روز حداقل یک ربع ادا و اطوار دیگران را زیر نظر بگیرید، از حرکات خود نیز آگاه می‌شوید. بهترین محل برای چنین تمریناتی، جایی است که آدم‌ها در کنار هم جمع می‌شوند و با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. به خصوص در فرودگاه می‌توان حالات مختلف افراد را بررسی کرد، همانند تبِ سفر، هیچان، شادی، غم، عصبانیت، بی‌صبری و حالت‌های دیگر. همچنین فضاهای عمومی، جلسات و مهمانی‌ها موقعیت‌های فوق‌‌العاده‌ای برای بررسی محسوب می‌شوند. اگر یاد بگیرید زبان بدن را تفسیر کنید، می‌توانید به مهمانی بروید و تمام شب در گوشه‌‌ای مثل مجسمه بنشینید و ساعت‌های هیجان‌انگیزی را با ملاحظه پیام‌های مختلف بدن دیگران به سر ببرید. تلویزیون نیز موقعیت‌هایی را ایجاد می‌کند که بتوانید ارتباطات غیرکلامی را بررسی کنید. صدای تلویزیون را قطع کنید و سعی کنید از طریق تصاویر موضوع را حدس بزنید. وقتی هر پنج دقیقه یک بار صدای تلویزیون را برای مدت کوتاهی بلند کنید، خواهید فهمید که آیا حدستان در مورد قسمت تصویری درست بوده یا خیر. بعد از مدت کوتاهی می‌توانید تمام برنامه را بدون صدا دنبال کرده و بفهمید چه اتفاقی می‌افتد، درست مثل افراد ناشنوا.

حریم  و قلمرو

کتاب‌ها و مقالات بسیاری در این مورد نوشته شده است که چگونه حیوانات، پرندگان، پستانداران نخستین و ماهی‌ها قلمرو خود را تعیین و از آن محافظت می‌کنند. اما مدت زیادی نیست که کشف کرده‌اند انسان هم برای خود قلمرویی دارد. وقتی این موضوع را به رسمیت بشناسیم و تأثیرات آن را درک کنیم، نه تنها با حیرت به رفتار خود و دیگران نگاه می‌کنیم بلکه واکنش طرف مقابل را نیز پیش‌بینی خواهیم کرد. ادوارد تی‌هال، انسان‌شناس آمریکایی، یکی از نخستین کسانی بود که نیاز به داشتن قلمرو را در انسان بررسی کرد. تحقیقات او در این زمینه ما را به سمت تناسب تازه‌ای در روابط‌امان با دیگران هدایت کرد. هر سرزمین قلمرویی است با مرزهای کاملاً مشخص که گاهی هم توسط نگهبانان مسلح محافظت می‌شود. داخل هر سرزمین قلمروهای کوچکی به شکل استان یا منطقه وجود دارد که باز به قلمروهای کوچک‌تری تقسیم می‌شوند، مثل شهر و به همین ترتیب مناطق شهری و در آنها خیابان‌ها و هر خیابان نیز برای ساکنین آن به قلمروهای کوچک‌تری تقسیم می‌شود. ساکنین هر قلمرو به حریم خود وابسته است و آماده است تا از آن، حتی تا پای جان، دفاع کند.

فضایی را که یک فرد ادعای مالکیت آن را داردـ طوری که انگار ادامه‌ی اجزای بدنش است ـ حریم نامیده می‌شود. فضایی که دارایی هر فرد اشغال می‌کند، حریم شخصی او محسوب می‌شود از جمله خانهوزمین او که با پرچینی مشخص شده است، فضای داخل اتومبیل‌ او، اتاق شخصی او، صندلی مورد علاقه‌اش و حتی محدوده‌ی معینی از فضای دور تا دور بدنش. این بخش از کتاب اصولاً به محدوده‌ی دور تا دور بدن و همچنین واکنش انسان در صورت تجاوز به این حریم، می‌پردازد