اصول تهیه متن برای سخنرانی کردن

چگونه متن سخنرانی خود را آماده کنیم ؟

اغلب افراد ترجیح می دهند دندانشان کشیده شود، در عوض در مقابل مردم صحبت [سخنرانی] نکنند. شما باید قادر باشید یک سخنرانی حرفه ای مناسب ارائه دهید و موضوع موردنظر خودتان را به خوبی عرضه کنید وگرنه اعتبار شما و بنابراین شخصیت حرفه ای تان، صدمه خواهد خورد.

شما نمی توانید در این مورد مطالعه کنید، فقط باید آن را انجام دهید و از اشتباهات خود بیاموزید.

در این مقاله 8 راهکار اصلی و اساسی را توضیح خواهیم داد که میتواند در آماده کردن متن سخنرانی به شما کمک کند:

 

1

پیام های خود را بنویسید. سخنرانی شما باید در یک یا حداکثر دو جمله خلاصه شود. این چیزیست که سخنرانی شما به آن نیاز دارد. این چیزیست که شما باید با آن سخنرانی را آغاز کنید و در انتها به آن بازگردید. این کار ساده و برای مردم ملموس است. برای شما نیز آسان است!
آیا معلم شما موضوع خاصی عنوان کرده است که شما باید آن را بیان کنید؟ اگر اینچنین است، موضع شما چیست؟ آیا نظرات تان کاملا شخصی است؟ دو یا سه داستان شخصی می تواند سخنرانی شما را سرزنده کند.

 

2

حاضران را بشناسید. شناختن آن ها کلیات سخنرانی شما را تعیین می کند. سخنرانی برای کودکان 4 ساله با مدیران اجرایی یکی نیست. پس حضار را بشناسید. اینجا چند چیز را بیان کردیم که می توانید در نظر بگیرید.

 

3

به افکار منفی نیاندیشید. از خودتان بپرسید بدترین اتفاقی که می تواند روی دهد چیست؟ اگر درباره ی انتظارات مردم سخنرانی نکنید، نگاهشان به شما بد خواهد بود. نه بیشتر از این. به چیزهایی که می توانید به دست آورید فکر کنید و بر ترس از سخنرانی غلبه کنید.
آن ها چگونه اند؟ سن و جنس و اعتقاداتشان چیست؟
آن ها چقدر درباره ی موضوع شما اطلاعات دارند؟ این سطح پیچیدگی لغاتی که می توانید استفاده کنید را تعیین می کند. ( نکته: اگر خیلی آگاه نیستند، از آن کلمات استفاده نکنید.)
چرا آن ها آنجا هستند؟ تا چیزی بیاموزند؟ مجبورند؟ خودشان علاقه دارند؟
چند وقت است که آن جا هستند؟ اگر شما سخنران 17 ام یا 18 امید، آن را در نظر بگیرید.

4

درباره موضوع خود جست و جو کنید. اگر موضوع خودتان هستید، تبریک می گویم! اما اگر نه، تحقیق کنید. هم از جوانب مثبت و هم جوانب منفی! اگر مردم در سخنرانی شما از هم گسیختگی ببینند، تاثیرگذاری آن کمتر خواهد بود.
حداقل سه نکته برای پیام خود بیان کنید، درباره ی نظرات مخالف نیز سخن بگویید اما روی آن ها تمرکز نکنید.
فقط تا جایی سخنان پیچیده بگویید که شنوندگان شما می توانند تحمل کنند. از حرف های قلمبه سلمبه و اصطلاحات تخصصی دوری کنید تا شنوندگانتان احساس بیگانگی نکنند.