11 راه برای تقویت فن بیان

مدیران کسب‌وکار به ارتباطات اهمیت زیادی می دهند

 

مدیران کسب‌وکار به ارتباطات اهمیت زیادی می دهند. اگر می خواهید ارتباطات مؤثری برقرار کنید، تسلط بر آنچه لازم است بگویید و چگونگی بیان آن، فاکتورهای مهمی هستند.

راز افرادی که در ارتباط برقرار کردن مهارت دارند، چیست؟ همه‌چیز به رساندن پیام مربوط است. در ادامه‌ی این مقاله یاد می گیریم چگونه فن بیان‌مان را تقویت کنیم و واضح‌تر صحبت کنیم.
 
مدیران کسب‌وکار به ارتباطات اهمیت زیادی می دهند. اگر می خواهید ارتباطات مؤثری برقرار کنید، تسلط بر آنچه لازم است بگویید و چگونگی بیان آن، فاکتورهای مهمی هستند. هرچند یکی از عناصر ارتباط کلامی معمولا اهمیت بیش تری دارد، شیوه ی صحبت کردن. ۱۱ راه زیر در این زمینه به شما کمک می‌کند.
 
همه ی ما تا به‌حال با افرادی سَر  و  کار داشته ایم که صدای شان خیلی دل خراش، نازک یا مصنوعی بوده است. صحبت کردن بعضی افراد آنقدر ناخوشآیند است که پیام گوینده را کاملا خراب می کند. شما در چند قدم می توانید کیفیت، لحن، حالت بیان و صدای تان را بهتر کنید. فقط به دانستن چند فوت‌و‌فن ساده و تمرین آنها نیاز دارید.
 
از فرصت استفاده کنید تا صدای تان، توانایی متقاعد کردن افراد و تعهدتان به متنی که می خوانید را تقویت کنید. این یعنی کسب‌وکار و میزان رضایت مشتری های‌تان ارتقا می یابد و خدمات شما را بیشتر به دیگران توصیه می کنند.

۱. شمرده صحبت کنید

با هر صدا و سرعتی که صحبت می کنید، «وضوح» کلید موفقیت‌تان است. شنونده باید قادر باشد تمام کلمات را بشنود، بنابراین هر عبارت مبهمی می تواند این وضوح را از بین ببرد. درست صحبت کردن را با تلفظ و ادای صحیح کلمات تمرین کنید.
 
کِیتی شوارتز، مدیر شرکت دورام، در کارگاهی که با موضوع بهبود مهارت سخنرانی برای کسب‌وکار در کالیفرنیای شمالی برگزار شد، به نکته‌ی مهمی اشاره کرده است: «یکی از کارهایی که می توانید انجام دهید تا وضوح کلام تان را بیشتر کنید، کم کردن سرعت است.»
 
افراد وقتی نگران هستند یا درباره ی آنچه می‌گویند تردید دارند، تمایل دارند سریع صحبت کنند. همچنین او می گوید: «شمرده صحبت کردن نه‌تنها فهم شنونده را از صحبت‌های شما تقویت می کند، بلکه باعث می شود مطمئن و آرام به نظر برسید.»
 
معیاری خوب وجود دارد تا کیفیتِ سرعت صحبت‌تان را ارزیابی کنید، فرض کنید که شماره  تلفنی را می‌خوانید، فردی که گوشش با شماست، باید بتواند آن را یادداشت کند. برای تمرین سرعتِ گفتار، رشته ی بلندی از اعداد را بخوانید و حین انجام این کار آنها را در هوا یادداشت کنید. این تکنیک برای رسیدن به ضرب آهنگی عالی است.

۲. با اعتمادبه‌نفس صحبت کنید

«اِاِ…، سلام به همگی…، اسم من، اِاِ…، امینه.»
متأسفانه باید بگویم کسی به ادامه ی این سخنرانی گوش نمی کند. این مثال نشان می دهد که چگونه نداشتن اعتمادبه‌نفس به همه‌چیز لطمه می‌زند، مخصوصا به صدای‌تان.

احساس کنید حرفی که می‌زنید، متعلق به خودتان است. با تمام اعتمادبه‌نفسی که در دنیا وجود دارد، صحبت کنید. فرض کنید می خواهید با کاراته‌بازی، تعدادی بلوک محکم را بشکنید. اندکی تردید باعث می شود به جای بلوک ها دست‌های شما بشکنند.

۳. منظورتان را به‌درستی بیان کنید

نکته ی قبل در مورد اعتمادبه‌نفس موقع صحبت کردن بود و این نکته مربوط به لحنِ صحبت کردن با توجه به موضوع مورد بحث است. وقتی با اشتیاق صحبت می کنید، مردم تفاوت را حس می کنند. شاید این نکته‌، بسیار لطیف و کمی نامحسوس باشد اما در حقیقت وقتی در متن تان طنین انداز شود، صدای تان قابل قبول تر و متقاعد کننده تر به نظر خواهد رسید.

۴. خودپرستی را کنار بگذارید

مایک تایسون می گوید: "باید در زندگی فروتن باشید، اگر فروتن نباشید، زندگی شما را فروتن می کند."

برای تقویت این مورد می توانید خودتان را با افرادی احاطه کنید که بهتر از شما هستند. می توانید از هم جواری با آنها درس‌های زیادی یاد بگیرید که از روش های دیگر، آموختن این درس‌ها امکان پذیر نیست و مهارت تان را ارتقا دهید. در کلاس ها و کارگاه هایی شرکت کنید که از افرادی تشکیل شده است که در حرفه شان از شما بهتر هستند. به تجربیات شان گوش کنید، ممکن است سخت باشد اما قطعا به بهتر شدن تان کمک می کند.
  
۵. با صدای تان با ملایمت رفتار کنید

برخلاف یک نوازنده ی گیتار، پیانو یا طبل، به عنوان یک سخنران، ابزار کار شما بدن تان است. ببینید چطور نوازنده های حرفه ای از آلات موسیقی شان نگهداری می کنند. باوسواس آن را تمیز، از آن محافظت، قطعات شکسته اش را تعمیر و در جای خوب و راحتی از آن نگه‌داری می کنند.

شما چطور با ابزار کارتان رفتار می کنید؟ برای نگه‌داری، مراقبت و حفاظت از طراوتش چه کارهایی انجام می دهید؟

 

تسلط بر آنچه لازم است بگویید و چگونگی بیان آن، فاکتورهای مهمی برای ارتباطات مؤثر هستند

 

برای حفاظت از صدای تان این نکات را رعایت کنید:
نفس عمیق بکشید و با استفاده از الگوهای تنفسیِ مناسب، گام اول را در این راه محکم بردارید. کیت دِوُر، مؤسس توتال وُیس، می گوید: «اگر به‌جای تنفسِ عمیق شکمی، از راه سینه و سطحی نفس بکشید، صدای تان ضعیف تر و وحشت‌زده به‌نظر می‌رسد، همچنین این کار می تواند باعث کشش غیرضروری تارهای صوتی تان شود.
 
وقتی اضطراب دارید یا وحشت زده هستید شاید کمی سخت باشد یادتان بماند نفس عمیق بکشید، اما نفس‌های آرام، عمق صدای تان را بهبود می بخشد و به شما کمک می کند مطمئن تر به نظر برسید.»

زیاد آب بنوشید. دِوُر می گوید: «سیراب نگه داشتن بدن به کیفیت صدای تان کمک بسیاری می کند.» اگر در طول روز قهوه، نوشابه یا نوشیدنی های الکی بنوشید، ممکن است تارهای صوتی تان رطوبت لازم برای تولید بهترین صدای ممکن را نداشته باشند. همچنین او می گوید: «تارهای صوتی باید انعطاف پذیری خوبی باشند، چون با سرعت زیادی می‌لرزند.»
 
تارهای صوتی زنان به طور متوسط ۲۰۰ بار در ثانیه می لرزند، این عدد برای مردان حدود ۱۲۰ بار در ثانیه است. با هر وعده ی غذایی، آب بنوشید. یک بطری کوچک آب را پر کنید و مرتب از آن کم کم بنوشید. شاید این مقدار آب زیاد به نظر برسد اما باید بدانید اغلب مردم کم تر از حد مورد نیازشان آب می نوشند.

از فریاد زدن پرهیز کنید. شوارتز می گوید: «عاشقِ فریاد زدن برای تشویق تیم مورد علاقه تان هستید؟ باید بگویم قطعا این کار برای تارهای صوتی تان خوب نیست.» فریاد زدن می تواند باعث کشیده شدن آنها شود و صحبت کردن را برای تان مشکل کند. در بدترین حالت، فریاد زدن می تواند به گره های صوتی و برآمدگیِ تارهای صوتی منجر شود.

حداقل ۷ ساعت در شب بخوابید. یک صدای خسته، بد به‌نظر خواهد رسید. همچنین خستگی برای صدای‌تان مضر است.

زمزمه نکنید. این کار برای صدای تان مشکل ایجاد می‌کند و باعث کشیدگی تارهای صوتی تان می شود.
 
۶. حواس‌تان به وضع نشستن یا ایستادن تان باشد

دِوُر اعتقاد دارد طرز نشستن یا ایستادن هم می تواند سخنرانی شما را تحت‌تأثیر قرار بدهد. صاف ایستادن یا نشستن به شما اجازه می دهد به خوبی نفس بکشید و صدای‌تان قدرت نفوذ بیشتری داشته باشد. کمی تکان دادن سر هم می تواند مفید باشد.
 
اگر چانه تان را بالا ببرید و سرتان را کمی کج کنید، می توانید طنینِ صدای تان را کم کنید و در نتیجه صدای تان شفاف تر به گوش برسد. او می گوید: «اگر شانه های تان به هم نزدیک باشد و به سمت سرتان قوز داشته باشد، بخش بزرگی از قدرت بالقوه ی صدای خود را از دست می دهید.»

۷. مراقب زیر و بَم صدای‌تان باشید

شوارتز می گوید: «معمولا صداهایی با شیب زیاد یا خیلی زیر، به دلیل اضطراب یا عدم اطمینان گوینده به وجود می آیند.» استفاده  از شیب صحیحِ صدا به شما کمک می کند ارتباطات بهتری برقرار کنید. می توانید بهترین اوج صدای‌تان را با گفتن «آ-ها» پیدا کنید (همان عبارتی که به جای «بله» در جواب یک دوست می گویید). شوارتز اعتقاد دارد که اوج صدای تان در هنگام صحبت کردن باید با «آ» همخوانی داشته باشد.

۸. خودتان را آماده کنید

شاید باورتان نشود اما یک قهرمان دویِ سرعت المپیک، قبل از اینکه سعی کند رکورد دنیا را جا به جا کند، حداقل ۳ ساعت را صرف گرم کردن تمام اعضای بدنش می کند. راستش را بخواهید من به جایی رسیده ام که قبل از پیاده روی حتما باید بدنم را گرم کنم، وگرنه عضلات پشت پایم به شدت درد می گیرند.

داشتن آمادگی یک ضرورت است. هر روز صبح را با گرم کردن صدای تان شروع کنید. عضلات صورت تان را بکشید. برنامه های تان را به ترتیب اجرا کنید. یکی از تمرین‌هایی که برای گرم کردن تارهای صوتی می توانید انجام دهید ارتعاش لب‌ها با عبور هوا از بین آنهاست (برای آشنایی با این تمرین ویدئوهای Lip Roll را در اینترنت جستجو کنید.) ماهیچه‌های گردن تان را شُل کنید.
 
تمرین های تنفسی تان را انجام دهید. حتی اگر زمانی برای گرم کردن صدای تان صرف نمی کنید، هر روز صبح ۵ دقیقه را به آماده کردن صدای‌تان اختصاص دهید. این تکنیک برای صدای تان به‌طور شگفت انگیزی خوب و برای سلامتی‌تان مفید است.
 
اگر هنوز فکر می کنید این ترفند احمقانه است، توجه داشته باشید «سلین دیون» که سال‌ها در زمینه ی خوانندگی تجربه دارد و در کارش بسیار موفق است هنوز هم، هر روز صبح را با این تمرین های پایه‌ای آغاز می کند.
 
۹. «بدون آمادگی خواندن» را شروع کنید

در موسیقی، به توانایی خواندن یک برگه ی موسیقی (که تا به حال آن را ندیده اید) و نواختن آن به وسیله ی آلت موسیقی، «بداهه‌نوازی» می گویند.

برای سخنرانی های طولانی یا پروژه های بزرگ مثل صداگذاری کتاب های صوتی یا ویدئوهای آموزشی، ممکن است وقت تان برای چندین‌بار روخوانی متن، قبل از شروع کار تلف شود، بدون اینکه نیازی به این کار باشد. به جای آن می‌توانید تمرین کنید هنگامی که برای بار اول متنی را می‌خوانید، آن را خوب بیان کنید. ممکن است مدتی طول بکشد تا دهان و چشم های‌تان هماهنگ شوند اما این مهارت به‌خوبی با گام بعدی که از آن صحبت خواهیم کرد در ارتباط است.

۱۰. تمرین کنید

«در مورد تمرین کردن صحبت می کنیم؟» با اینکه دیگران بارها و بارها اهمیت تمرین را برای نتیجه دادن کارها توضیح داده‌اند. بله، ما هم در مورد تمرین کردن صحبت می کنیم. بهترین هنرمندان دوبله می توانند هزاران کلمه را بدون ارتکاب اشتباه بیان کنند، اما برای به‌دست آوردن این مهارت، سال‌ها زمان لازم است. تمرین باعث از بین بردن نواقص می شود و صداپیشه ها از این راه به موفقیت می‌رسند.

خیلی‌زود روی غلتک می افتید و خواندن و گفتارتان به‌هم‌ پیوسته و بدون اشتباه می شود. به این ترتیب در وقت تان صرفه جویی، در کارتان پیشرفت و از مهارت تان سود کسب می کنید.

۱۱. آرام باشید

شاید این آخرین نکته باشد اما مهم ترین مسئله است. چرا؟ چون اگر تازه کار هستید، هر یک از سخنرانی ها یا آزمون ها می‌تواند برای تان به آخرین‌شان هم تبدیل شود. پس همه چیز به این چنددقیقه یا حتی چندثانیه بستگی دارد و این موضوع می تواند شما را نگران کند.
 

عمیق نفس بکشید و لبخندی بزنید (که می توانید صدایش را از طریق بلندگو بشنوید). به توانایی های خودتان اعتماد داشته باشید و بدانید فرقی ندارد چه اتفاقی می افتد، مهم این است که شما به بهترین شکل تلاش کرده اید.

4 روش خوب برای مقابله با ترس

 ما در زندگی خود با سوالات مختلفی روبرو هستیم که هیچوقت قرار نیست جواب قانع‌کننده‌ای برای آنها بدست آوریم. این باعث می‌شود که هیچوقت آرامش خاطر نداشته باشیم. همیشه خطرات مختلفی وجود دارند که باعث می‌شوند ترس بر ما غلبه کند. حتی در ارتباط ما با آدم‌های دیگر نیز می‌توان تاثیر ترس را دید. از آنجا که طرف مقابل خود را نمی‌شناسیم، همواره ترس این را داریم که از طرف آنها صدمه بخوریم. همه می‌دانیم که امکان ندارد هیچکدام از این موارد را تغییر داد. همیشه این امکان وجود دارد که بدترین اتفاق برای ما بیافتد. کسی به ما خیانت کند و به احساسات ما لطمه بزند. یا حتی با خطر مرگ روبرو شویم.

اما چگونه می‌توانیم با تهدید‌های مختلفی که علیه جهان ما وجود دارد روبرو شویم؟ چگونه می‌توانیم ذهن مضطرب خود را آرام گردانیم؟ هیچکس نمی‌تواند جوابی بدهد که برای همۀ افراد کارکرد داشته باشد. اما این چهار روش بهترین راه‌حل‌ها برای شروع هستند:

1. احتمالات دور از ذهن را از خود دور کنید.

بله، ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که هر اتفاق بدی در آن ممکن است. ممکن است هواپیمای شما سقوط کند. ممکن است عزیزان خود را از دست بدهید. ممکن است برای کودکان شما در مدرسه اتفاقی بیافتد. ممکن است آنکه انتظارش را ندارید به شما خیانت بکند. اما حقیقت این است که روزانه هزاران هواپیما سالم به مقصد خود می‌رسند. می‌خواهیم بگوئیم که اتفاقات بد بسیار کمتر از آنچه فکر می‌کنید خواهند افتاد. پس احتمالا کودک شما در مدرسه امن است، عزیزان شما عمر طولانی خواهند داشت و نزدیکان به شما وفادار هستند.

2. اگر اخبار برای شما بیش از حد است دیگر آنها را دنبال نکنید.

به این موضوع آگاه باشید که اخبار حوادث چگونه بی‌انتها هستند و تا چه حد می‌توانند بروی شما تاثیر بگذارند. برای بعضی افراد، اخبار واقعا جذاب هستند. آنها می‌خواهند در جریان همۀ اتفاقات جدید باشند. برای سایرین، اخبار لحظه‌ای یک حادثۀ غم‌انگیز می‌تواند به اضطراب بسیار زیادی منجر شود. اگر شما در دستۀ دوم هستید، به خود این اجازه را بدهید که همۀ اخبار را دنبال نکنید. بجای آن توجه خود را روی آنچه بگذارید که به شما آرامش می‌بخشد.

3. بیشترین تلاش را داشته باشید تا ترس خود را در نزد کودکان بروز ندهید.

به یاد داشته باشید که کودکان به حرف‌های ما گوش می‌دهند و اضطراب ما را احساس می‌کنند. ممکن است کودکان شما برای ماه‌ها یا سال‌ها با این ترس‌ها همراه باشند – حتی تا مدت‌ها بعد از آن زمانی که مشکل برای شما حل شده است. برای مثال، در جریان یک حادثۀ هوایی شما تا مدتی نگرانی داشتید. اما مدتی از این ماجرا گذشته و اکنون که می‌خواهید با هواپیما یک مسافرت خانوادگی داشته باشید دیگر چندان ترسی از این موضوع ندارید. اما احتمالا کودک شما هنوز هم اضطراب و ترس قبلی شما را به خاطر دارد. بنابرین سعی کنید ترس‌های خود را در میان بزرگسالان نگاه دارید و به کودکان خود این اطمینان را بدهید که آنها امن هستند.

4. با کمک به دیگران می‌توانند احساس قوت قلب کنید.

هیچکس نمی‌خواهد احساس عدم قدرت کند. بنابراین اینکه در موقعیتی قرار بگیریم که غیر قابل تغییر است می‌تواند برای ما بسیار ترسناک باشد. با اینحال اگر در مقابل این موقعیت دست به کار شویم و سعی به کمک کنیم، احساس داشتن کنترل بیشتری بر موقعیت خود می‌کنیم. مثلا در جریان یک حادثه می‌توانید برای آرام شدن کسانی که وضعیت بدتری نسبت به شما دارند راهی پیدا کنید و سعی کنید به آنها دلداری دهید. یا اگر به کمک خاصی نیاز دارند، اینکار را برای آنها انجام دهید. حتی می‌توانید به دعا برای دیگران بپردازید و اینگونه به خود آرامش دهید.

در نهایت، همۀ ما می‌دانیم که ترس نمی‌تواند جلوی مرگ را بگیرد، اما همین ترس می‌تواند ما را از زندگی بیاندازد. پس با آگاهی به این موضوع به زندگی خود ادامه دهید و همواره به یاد داشته باشید که از هیچ چیز نمی‌توان مطمئن بود. پس این ترس دلیل قانع‌کننده‌ای برای انجام ندادن یک کار نیست.

حفظ حریم شخصی در شبکه‌های اجتماعی

حفظ حریم شخصی در شبکه‌های اجتماعی

هویتِ نامشخصِ مجازی، به ما امکان می‌دهد جدی‌تر و جسور‌تر باشیم. چه بسا این امکان موجب شود نقاب چهره‌ی خود را پس بزنیم و شخصیت واقعیِ ناشناخته یا شخصیت آرمانی‌مان را نمایان کنیم. همچنین، اسارت در دام هویت پنهان، به‌شدت به عزت نفس ما صدمه می‌زند، مگر اینکه از این کار هدف خاصی داشته باشیم. مثلا برای مأموران پلیس فتا، یا هنرمندانی که می‌خواهند بدون شناخته شدن، صرفا از مخاطب خود بازخورد بگیرند، بی‌شک استفاده از هویت پنهان مانعی ندارد. مثلا برخی از هنرمندان مطرح یا مبتدی، صرف‌نظر از شهرت، جایگاه یا تبحری که دارند، می‌خواهند بفهمند آیا عکس، ترانه، موسیقی، مقاله، داستان یا هر اثر هنری و دستاورد دیگری که تولید کرده‌اند، واقعا در نظر مخاطب‌هایشان پذیرفتنی و خواستنی است یا نه؟

در صورت داشتن هویت آشکار هم باید به قدر لازم مراقب و حساس باشیم، زیرا هویت آشکار، خواه‌ناخواه بخشی از رزومه‌ی ما خواهد شد. این نکته ممکن است در سرنوشت ازدواج و استخدام تأثیرگذار باشد. لذا معقول است نسبت به محتوایی که در این فضا منتشر می‌کنیم، سخت‌گیری بیشتری داشته باشیم. در این خصوص کامنت‌هایی که می‌نویسیم، فیلم‌ها و عکس‌هایی که از خود منتشر می‌کنیم و … دقت نظر بیشتری را می‌طلبد.

در صورت لزوم، چطور به حریم شخصی دیگران وارد شویم؟

همان‌طور که در ابتدای مقاله گفته شد، ورود به حریم شخصی دیگران برای ما لذت‌بخش است و حس کنجکاوی‌مان را برمی‌انگیزد اما نباید چنین کرد؛ مگر زمانی که نیاز باشد، تازه در این مورد هم باید از قبل اجازه بگیریم. از سوی دیگر، اگر بخواهیم یک دفعه به این میل طبیعی خود پشت کنیم، و سر خود را به کل در لاک فرو ببریم، به مشکل بر می‌خوریم.

بر همین اساس پیشنهاد می‌شود در گفت‌وگو با افراد، قبل از ارائه‌ی پاسخ، بیشتر سؤال کنید. هرچه به طرف مقابل فرصت بدهید بیشتر صحبت کند، هم اطلاعات بیشتری به‌دست می‌آورید و هم به او حس اعتماد بیشتری می‌دهید. در غیر این صورت، شاید از روی خیرخواهی راه‌حلی ارائه بدهید اما مخاطب اصلا در پی یافتن راه‌حل نباشد. باید به خاطر داشت تا کسی مایل به دریافت کمک نباشد، کمک کردن به او، همانند آبیاری گل مصنوعی است؛ بی‌تأثیر و مضحک!

حریم شخصی یعنی چه؟

چرا تمایل داریم در حریم خصوصی دیگران دخالت کنیم؟

یکی از دلایلی که ما را به دخالت در حریم خصوصی دیگران ترغیب می‌کند، کسبِ لذتِ تسلط و تأیید شدن است. نیاز به دیده شدن و قرار گرفتن در کانون توجه، یکی از مهم‌ترین و محوری‌ترین نیازهای معنوی انسان است. ما انسان‌ها بسیار دوست داریم نظر و عقیده‌مان از سوی دیگران پذیرفته شود. پیام پنهان این پذیرش و تأیید، این است: «من و دیدگاه من از نظر مخاطب مقبول و مطلوب ارزیابی شده است و این بازخورد، حال من را خوب می‌کند.»

مسئله‌ی دیگر، اثر مالکیت است. اثر مالکیت به ما کمک می‌کند تا نسبت به حل مسائل دیگران رویِ خوش نشان بدهیم. زیرا در این شرایط، مسئله‌ی پیش رو، دیگر متعلق به ما نیست و با از بین رفتن فشار ناشی از تصمیم گیریو حل مسئله، جرئت و رغبت پیدا کرده‌ایم تا با مشکلات پیش روی خود زورآزمایی کنیم. به عبارتی، می‌خواهیم به خودمان ثابت کنیم که ترسو، ناتوان و تنبل نیستیم. به همین دلیل، گاهی اوقات شتاب‌زده و بی‌حساب و کتاب، برای حل مسئله‌ی دیگران اقدام می‌کنیم، بدون آنکه بدانیم آیا طرف مقابل مایل است در مسئله‌‌اش دخالت کنیم یا نه؟! به بیان دیگر، هدف پنهان ما از مداخله در مسائل دیگران، به نوعی پاسخ به مسئله‌ی حل‌نشده‌ی خودمان است. در این شرایط، با کاهش ترس و تنش، احساس قدرت بیشتری می‌کنیم و درنتیجه ریسک پذیری بیشتری از خود نشان می‌دهیم.

---

چگونه هدف‌مان را از ورود به حریم شخصی دیگران پیدا کنیم؟

به جرئت می‌توان گفت که نوع پوشش، انتخاب همسر، تعداد دفعات ازدواج، انتخاب باشگاه ورزشی، مهاجرت و سایر انتخاب‌های فردی دیگران، هیچ ربطی به ما ندارد. در این بین، مهم‌ترین مسئله این است که پیامد انتخاب‌های اطرافیان خود را بررسی کنیم و ببینیم مسئله‌ی پیش آمده …

• چقدر به ما مرتبط است؟
• چرا و چقدر اهمیت دارد؟
• چه چیزی را تحت‌ِتأثیر قرار می‌دهد؟
• چه زیان یا منفعتی برای ما به همراه دارد؟
• آیا می‌خواهیم یا می‌توانیم برای حل‌و‌فصل آن کاری انجام بدهیم؟
• می‌خواهیم چه نقشی داشته باشیم؟ مشاور، همراه، منتقد، مانع، خبرچین و …؟

اگر در برابر اکثر پرسش‌های بالا، پاسخ ما رنگ‌وبوی انفعالی دارد یا از روی کنجکاوی و ماجراجویی است، بهتر است در رفتار خود تجدیدنظر کنیم. چون احتمال دارد در مسائلی دخالت کنیم که نه دستاوردی برای خودمان دارد و نه دردی از صاحب مسئله را دوا می‌کند.

حفظ حریم شخصی میان زن و شوهر

مسئله‌ی حریم شخصی بین زن و شوهر، نقش تعیین‌کننده‌ای در رضایت طرفین از زندگی مشترک‌شان خواهد داشت. به نقل از ویلیام گلاسر، مطابق نظریه‌ی انتخاب، هرچه نیاز به آزادی در کسی بیشتر باشد، احتمالا در برخی از رفتارهای او، فرمان‌پذیری و هم‌نوایی کمتری دیده شود. حال اگر یکی از طرفین، آزادی‌خواه و دیگری کنترل‌گر باشد، نمی‌توان عاقبتِ خوشایندی برای آینده‌ی ارتباطات این دو متصور شد، مگر آنکه به تفاوت خلقیات خود پی ببرند و درصدد دستیابی به تفاهم و تعامل برآیند.

یکی از آشناترین نمونه‌های مرتبط با این موضوع، رگبار سؤال‌های یکی از زوجین پس از پایان مکالمه‌ی تلفنی است: «کی بود؟ چی گفت؟ چرا زنگ زد؟ تو چی گفتی؟ چرا گفتی؟ و …»

نمونه‌ی دیگر مسئله‌ی رفت‌وآمد است: «کجا بودی؟ کجا میری؟ با کی میری؟ کی برمی‌گردی؟ چطور میری؟ چرا نیومدی؟ چرا تلفن زدم جواب ندادی؟ و …»

• زیر پا کشیدن از بچه‌ها؛
• تعقیب؛
• بازپرسی و سؤال و جواب کردن؛
• چک کردن تماس‌ها، پیام‌ها، ایمیل‌ها و …

هرکدام از اینها می‌تواند نشانه‌ی بیماری یا اختلال شخصیتی در فرد کنترل‌گر باشد. در غیر این صورت، اگر چنین کسی واقعا نگران حال شریک زندگی‌اش باشد، برای رفع نگرانی‌اش می‌تواند از گزینه‌های دیگری نیز استفاده کند، طوری که هم نگرانی به حداقل برسد و هم عزت نفس طرف مقابل خدشه‌دار نشود. (برای کسب اطلاعات تکمیلی می‌توانید کتاب گلبرگ زندگی ۲، نوشته‌ی حسین دهنوی، بخش‌‌های «بدگمانی مرد» و «ورود به حریم شخصی همسر» را مطالعه کنید.)

---

حریم شخصی میان والدین و فرزندان

مسئله‌ی حریم شخصی میان والدین و فرزندان، اغلب با سوء تعبیر و عدم درک متقابل همراه می‌شود. در این حال، ممکن است والدین با این توجیه که «من بهتر از تو می‌فهمم!» به‌طور مطلق حق انتخاب را از فرزندان خود دریغ کنند. این رویکرد می‌تواند در بی‌توجهی به علایق غذایی فرزندان مشاهده شود یا در انتخاب نوع پوشش، دوست، عقیده و … تأثیرگذار باشد. اگر انتخاب والدین، هم‌سو با علائق و عقاید فرزند نباشد، فرزند معمولا یا با گریه و اکراه تبعیت می‌کند یا اینکه سر به مخالفت محض می‌گذارد. در این صورت یا ناراضی است یا محکوم به تنبیه و طرد.

از آن جالب‌تر، واکنش برخی از والدین در چنین موقعیت‌هایی است. آنها بسیاری از انتخاب‌ها را به فرزند خود تحمیل می‌کنند و در مقابلِ واکنشِ فرزندشان نیز به‌سرعت رنجیده‌خاطر می‌شوند. بلافاصله خدمات خود را با دیگر والدین و وضع فرزند را با دیگر بچه‌ها مقایسه می‌کنند تا او نسبت به وضع کنونی خرده نگیرد. با این رفتار ناصحیح، حساسیت او را به رسمیت نمی‌شناسند و در صورت بروز اختلاف و تعارض، ممکن است او را تحقیر یا در او احساس گناه ایجاد کنند.

اگر فرزندی در این شرایط تربیت شود، ممکن است درنهایت او هم مقابله‌به‌مثل کند و حریم شخصی والدین خود را محترم نشمارد. به‌طورکلی بهتر است در مواردی که انتخاب فرزند، نتایج نامطلوبِ عمیق و مؤثری ندارد، با دقت و ملاطفت بیشتری با او برخورد شود. در غیر این صورت، به احتمال زیاد، در آینده فردی ذلیل یا متهاجم خواهد بود؛ کسی که غیر از والدین، در مقابل سایرین هم، از پیش بازنده است یا می‌خواهد عقده‌ی خود را سر افراد ضعیف‌تر از خودش تخلیه کند.

چطور حریم شخصی فرزندمان را محترم بشماریم؟

• قبل از وارد شدن به اتاقش در بزنید.
• اگر اتاقش نامرتب است، هرگز بدون هماهنگی وسایلش را جابه‌جا نکنید.
• در انتخاب رشته‌ی تحصیلی، فعالیت ورزشی و برنامه ریزی شغلی‌اش به جای تحکم، با او گفت‌وگو کنید.
• اجازه بدهید به‌جای آنکه فکر کند مالک و فرمانده‌اش هستید، شما را دوست و همراه خود به‌حساب بیاورد.
• به او مجال ابراز وجود بدهید.

بدترین اتفاق، این است که انتخاب‌هایش را صددرصد مخالف ذهنیت خود ببینید. کمترین دستاورد حاصل از گفت‌وگو با فرزندتان، آشکار شدن گره‌ای در زمینه‌ی ارتباطات شماست که هرچه سریع‌تر باید با کمک گرفتن از یک کارشناس خبره، گشوده شود. در این صورت است که فرزند خودبه‌خود می‌آموزد که به چه شکل متقابلا حریم شخصی پدر و مادرش را رعایت و سلیقه‌ی آنها را در ارتباطات خود مدنظر قرار بدهد.

چگونه بر استرس از سخنرانی غلبه کنیم؟

غلبه بر ترس در سخنرانی

با پیشرفت در زندگی شغلی، فرصت های سخنرانی در برابر جمع افزایش می یابند. ممکن است زمانی لازم باشد در برابر کارکنان خود موضوعی را ارائه دهید، یا مثلاً در میزگردی شرکت کنید، یا از شما خواسته شود به دانشجویان حوزه ی فعالیت خود توصیه هایی بکنید. اما اتفاقی که در چنین مواقعی برای خیلی ها می افتد این است که از اضطراب زیاد، تیک های عصبی پیدا می کنند.

مثلاً بدون اینکه متوجه باشند، مدام آب دهان خود را قورت می دهند و وقتی متوجه این موضوع می شوند، کنترل آن برایشان سخت تر می شود و این تلاش و تقلای مفرط باعث می شود دست و پایشان را گم کنند و رشته ی کلام از دستشان در برود. در ادامه ی مطلب با سمینارما همراه باشید.

این نوع اضطراب یک مشکل جدی است. آنقدر جدی که فرد مورد نظر هر لحظه به این فکر می کند که از پشت تریبون پایین برود، ساختمان را ترک کند، راه منزلش را در پیش بگیرد و برود خودش را جایی پنهان کند. خیلی از کسانی که با این مشکل مواجه می شوند به مصرف دارو های آرام بخش رو می آورند و کم کم به استفاده از آن عادت می کنند. اما مشکل دیگری که استفاده از دارو برای سخنرانی در برابر جمع به وجود می آورد این است که ویژگی هایی که برای یک سخنرانی مؤثر مهم به شمار می روند را در فرد بی اثر می کنند. دو نمونه ی بارز این ویژگی ها تمرکز و اشتیاق است.

دو نکته در این میان وجود دارد که فهمشان می تواند به فرد کمک کند. اول اینکه می توان با استفاده از قوانین خاصی در برابر هر جمعی سخنرانی کرد و دوم اینکه، یک سخنرانی واقعاً مؤثر نیازمند این است که قوانین را نادیده بگیرید و فقط صحبت کنید. هرچه باشد سخنرانی هم گفتگویی است میان شما و یک عده آدم دیگر که از شرکت در بحث خودداری می کنند.
نکته اینجاست که هیچ کس بدون تمرین زیاد و سخنرانی های متعدد نمی تواند یکراست به نکته ی دوم برسد. پس همین ابتدای کار بهتر است به سراغ قوانین سخنرانیبرویم.

استفاده از فرمول برای سخنرانی

فرمول های زیادی برای انتخاب پیش روی شما قرار دارند.

11 تکنیک‌ برای سخنرانی (آموزش فن بیان - اصول سخنرانی)

چگونه یک سخنرانی خوب ارائه کنیم

 ➊

چه در حضور یک نفر و چه در حضور یک جمعیت پنجاه نفره، می‌توان بر ترس و خجالت ناشی از سخنرانی غلبه کرد.

سخنرانی مهارتی است که همه می‌توانند با تمرین، آن را بیاموزند. با استفاده از ابزار ارتباطی زیر، یاد بگیرید که چطور با اعتماد به نفس صحبت کنید و اجرایی جالب توجه داشته باشید.

➋

ارتباط چشمی

یک ارتباط چشمی خوب کمک می‌کند تا مخاطب احساس آرامش بیشتری نماید و در توانایی‌هایی کلامی شما نیز اعتماد به وجود می‌آورد. ارتباط چشمی خود را (پیوسته) حفظ کنید؛ برای اینکار باید آنقدر بر متن سخنرانی خود تسلط داشته باشید که فقط هرازگاهی نیاز به نگاه کردن به متن خود پیدا کنید.چند چهره صمیمی را ـ که به مضمون سخنان شما واکنش نشان می‌دهند ـ در بین حضار پیدا کنید و سخنرانی خود را با تمرکز بر روی آنان انجام دهید. در هر نوبت، ارتباط چشمی خود را چهار تا پنج ثانیه حفظ کنید و سپس به سراغ نفر بعدی بروید.

ارتباط چشمی در سخنرانی یعنی همه چیز

 

➌

طرز ایستادن و حرکات بدن

صحیح ایستادن نشان دهنده اعتماد به نفس است. محکم بایستید. حرکات بیش از حد ممکن است حواس شنوندگان را پرت کند.
طبیعتا در هنگام ایستادن دستان خود را در کنار بدن قرار می‌دهید. برای تاکید بر روی نکات مهم، از حرکاتی استفاده کنید که آهسته و دقیق و در عین حال طبیعی باشند.
به عاداتی که ممکن است داشته باشید، توجه کنید؛ عاداتی مثل دست روی دست انداختن، تکیه دادن به دیوار یا با خودکار به جایی زدن. این کارها نیز می‌تواند حواس مخاطبان شما را پرت کند یا به آنها بگوید که شما (نسبت به موضوع) بی‌علاقه و یا اینکه دستپاچه‌اید.
سخنرانی خود را در مقابل آینه تمرین کنید تا نحوه اجرا و حرکات بدن خود را بررسی کرده و در صورت لزوم آنها را تغییر دهید. شیوه‌های متفاوتی را مورد آزمایش قرار دهید تا در مجموعه حرکات و ژست‌های خود به آن هماهنگی که با آن احساس راحتی می‌کنید، برسید و همان را در برابر حضار به کار ببرید.

➍

حالت چهره

وجود صمیمیت در حالت و حرکات چهره‌ کمک می‌کند تا رابطه‌ای گرم و مثبت با مخاطبان خود بوجود آورید. خنده‌ای که شما به چهره دارید به مخاطب می‌فهماند که شما هم یک انسان و (در نتیجه) قابل اعتمادید، و بدین ترتیب به آنان این فرصت را می‌دهد که نظرات شما را بپذیرند. حالت چهره شما (در حقیقت) بیانگر حال و هوای سخنان شماست و مخاطبتان را (در سخنرانی) درگیر می‌کند.

➎

لباس مناسب
انتخاب خوب لباس کمک می‌کند تا برای مخاطب خود احترام قایل شوید. قبل از حضور در محل سخنرانی، نظر دیگران را در رابطه با نحوه انتخاب لباس و نیز تناسب آن با مناسبت مربوطه جویا شوید.

استفاده از واژگان و اصطلاحات عامیانه تا چه اندازه در سخنرانی مجاز است؟

گفتگوهای روزمره فارغ از نوشته های موجود در هر کتاب و جزوه ای که با زبان رسمی و افعال خشک و خالی نوشته شده اند از شیرین ترین بخش های هر زبان هستند. واژگان و اصطلاحات عامیانه زاییده زبانی هستند که محدود نمی شود و پیوسته ظرفیت های واژگان موجود در آن یک گویش تازه با قاعده و قانون خاص خود را به وجود می آورد. زبان فارسی هم از آن دسته زبان های رسمی است که همیشه آبستن کلمات و عبارات و اصطلاحات جدید بوده و از دل آن عبارت های خودمانی یا غیررسمی زیادی متولد شده است. اما همان طور که می دانیم استفاده از این واژگان یا عبارات موقعیت خاص خود را دارند و مثلا در محافلی که چند ده تا چند صد مخاطب مقابل شما قرار دارد استفاده از آن محدودیت هایی دارد.

در بررسی واژگان عامیانه و شناخت تمام اصطلاحات من درآوردی و جملاتی که هر روز با ترکیب کلمات متنوع زبان توسط ما ساخته می شوند به یک سوال اساسی بر می خوریم؛ این که بعد از شناخت یا تولید واژگان و اصطلاحات عامیانه دقیقا کجا و تا چه حد می توانیم از آن ها استفاده کنیم؟ به جز جمع های صمیمی خانوادگی یا دوستانه آیا در سخنرانی ها هم می توان با به شکل عامیانه با مخاطبان گفت و گو نمود؟

امروز بعد از ارزیابی و شناخت دقیق عبارات عامیانه و ویژگی های آن ها قصد داریم حد و حدود و مرزهای پنهان تعیین شده برای استفاده از این عبارات و اصطلاحات را در سخنرانی بشناسیم و به تمام سوالات مطرح شده پاسخ دهیم.

حدود استفاده از واژگان و اصطلاحات عامیانه در سخنرانی

تعاریف بسیاری برای عبارات عامیانه وجود دارد؛ اما شاید بهترین تعریف برای آن مجموعه ای از کلمات یا عبارات باشد که توسط عده زیادی از مردم مورد استفاده قرار می گیرد؛ اما به شکل رسمی توسط همان بخش کثیری از مردم پذیرفته نیست.

واژگان عامیانه فقط مختص به زمان ما نیستند و برخلاف آن چه که در فیلم های تاریخی مشاهده می شود بازیگران از عبارات خیلی رسمی و کتابی استفاده می کنند این موضوع به قرن چهاردهم میلادی باز می گردد. حتی در کتاب های شکسپیر هم تعداد زیادی از عبارات عامیانه ای پیدا شده است که نشان می دهد استفاده از این قبیل کلمات یا جملات زمان و مکان نمی شناسد و انسان ها همواره به دنبال راهی برای ساده تر کردن و کوتاه کردن راه های ارتباط کلامی خود بوده اند.

قدرت پنهان عبارات عامیانه!

وقتی که مشغول تهیه متن سخنرانی و ارائه آن برای جذب مخاطبان در سخنرانی هستیم ایده های پشت این کلمات بسیار حیاتی هستند. مسلما هیچ سخنرانی نمی تواند انتظار داشته باشد مخاطب بلافاصله  آن چه که بیان کرده را بفهمد و بعد از سخنرانی آن را کاملا به خاطر سپرده باشد. این مورد تا نه به صورت کامل و فقط تحت یک شرایط خاص امکان پذیر است: این که کلمات خیلی هوشمندانه گزینش شوند و با ارتباط غیرکلامی در سخنرانی به کار برده شوند.

آن چه که تحت عنوان نیرو واژگان و اصطلاحات عامیانه بیان می شود همان القا حس گرمی و صمیمیت به سخنرانی است. عبارت های خودمانی عامیانه ( و نه عبارت های کوچه بازاری) چیزی شبیه به شعر نو هستند که نیازی به قافیه و ردیف ندارد. به کمک عبارت های عامیانه است که یک تصویر ذهنی زنده و پویا در شکل مخاطب شکل می گیرد و کلام باورپذیر می شود.

آن چه که مهم می باشد این است که زبان های مختلف در جهان به مرور زمان از بین یا تحلیل می روند و این عبارت های عامیانه هستند که به ماندگاری یک زبان کمک می کنند.

نمونه هایی از کاربرد زبان عامیانه در سخنرانی

1. بی توجهی به قواعد و دستور زبان: مادامی که دستور زبان رعایت نشود و جایگاه فعل، فاعل، مفعول و… جا به جا شود شیوه سخنرانی عامیانه یا محاوره است
2. استفاده از کلمات غیررسمی: برخی از کلمات ذاتا غیررسمی هستند و در مکالمات کاری یا حرفه ای جایگاهی ندارند
3. استفاده از واژگان ضعیف: استفاده از تکه کلام ها در سخنرانی که قبلا به معرفی آن ها پرداختیم به سخنرانی شکل غیررسمی و عامیانه می دهد

حدود استفاده از عبارات عامیانه در سخنرانی

در تعیین مرزهای استفاده از واژگان و اصطلاحات عامیانه به دو طرف یعنی شما و مخاطبان توجه می کنیم؛ یعنی حدود استفاده از این جملات:

1. به مخاطبتان بستگی دارد
2. به خودتان بستگی دارد

اما برای این که بفهمید جمعی که بین آن ها صحبت می کنید ظرفیت پذیرش این شیوه سخنرانی را دارند یا نه باید چند سوال از خود پرسیده و به آن ها پاسخ دهید:

مخاطبان من عموما از چه نسلی هستند؟

نسل مربوط به دهه هفتاد یا هشتاد بهتر از هر نسل دیگری اصطلاحات عامیانه امروزی را متوجه می شوند. اگر مخاطبان عموما هم سن مادر یا پدر شما هستند آن ها را با هم قیاس کنید و ببینید این عبارات تا چه حد برای پدر یا مادر شما قابل فهم است

سرواژه ها برای همه آشنا هستند؟

اغلب ما به دنبال کوتاه کردن جملات و کلمات هستیم. از این رو ممکن است یک عبارت را با سرواژه کردن در یک جمله خلاصه کنیم. این دست سرواژه ها برای همه آشنا نیست و بنابراین لازم است قبل از به کار بستن آن ها خود جمله را به صورت کامل بیان کنید

کلمات چندپهلو یا دچار ایهام هستند؟

برخی از کلمات در زبان فارسی یا در هر زبان دیگر فارغ از معانی واقعی خود در زبان عامیانه کاربردهای دیگری پیدا کرده اند. مثلا ممکن است افراد بزرگ تر از شما به عنوان نسل های قدیمی تر با واژه “جفنگ” که معادل کلمه اسپم می باشد آشنا باشند اما هرگز مثل نوجوانان یا جوانان از این واژه در مکالمات روزمره استفاده نکنند. این در حالی است که بسیاری از نوجوانان از این دست کلمات به صورت گسترده استفاده کنند. یا اصطلاح “سه شدن” که خیلی وقت است باب شده بین جوانان متداول و مرسوم است اما برای افرادی که شاید هم سن و سال شما نباشند چند پهلو خواهد بود.

کلمات انتخابی من واقعا هیچ جایگزینی ندارند؟

تمام واژگان و اصطلاحات عامیانه که ما به کار می بریم نمونه های محاوره ای جملات و کلمات رسمی خاصی هستند که از قبل وجود داشته اند. پس کمی مکث و جستجو در دایره لغت به ما کمک می کند تا نمونه های موجه تر و قابل قبول تری را انتخاب کنیم. در این مواقع است که ضرورت استفاده از متن و یادداشت در سخنرانی مطرح می شود تا هرگز به خاطر فراموش کردن واژه های اصلی مجبور به استفاده از واژگان عامیانه نشوید.

آموزش های فن بیان در بازیگری

همه ما در زندگی مان حداقل یک نفر را میشناسیم که صدای بسیار زیبایی داشته باشد و به زیبایی سخن بگوید. همه ما از شنیدن صدای این افراد لذت می بریم حتی گاهی اصلا به آنچه که می گویند دقت نمی کنیم. فقط دلمان می خواهد این افراد صحبت کنند. اکثر بازیگران بزرگ هم همینطورند .همه ما به همان اندازه که از بازی این بازیگران لذت می بریم از شنیدن صدای آن ها هم لذت خواهیم برد.

فن بیان در بازیگری

 تمرینات فن بیان در بازیگری میتواند برای همه آن هایی که دلشان می خواهد زیبا صحبت کنند موثر باشد. با تمرین فن بیان در بازیگری می توان صاحب یک صدای زیبا و غنی شد. اما برای تقویت فن بیان در بازیگری چه کار هایی باید انجام داد؟

در این مقاله روش های مفیدی به شما معرفی می کنیم تا بعنوان یک بازیگر بتوانید صاحب یک صدای عالی و فن بیانی مناسب شوید.

بلند صحبت کردن

زمزمه کردن و زیر لب صحبت کردن باعث می شود تماشاگران شما را نادیده بگیرند و یا به سختی متوجه کلمات شما شوند. یاد بگیرید کمی بلند صحبت کنید. برای این کار از دیافراگم نفس بکشید. البته به این معنا نیست که فریاد بکشید. کافیست طوری حرف بزنید که شنیده شوید.

شمرده صحبت کنید

با سرعتی مناسب حرف بزنید,نه خیلی کند و نه خیلی تند. حدود ۱۲۰ تا ۱۶۰ کلمه در دقیقه. بین جملات مکث کنید تا بتوانید نفس بکشید.

تلفظ صحیح کلمات

واضح صحبت کردن یکی از مهمترین جنبه های فن بیان در بازیگری است .به هر یک از کلمات متن توجه کنید. تمامی حروف کلمات را به طور کامل و درست تلفظ کنید. به قول معروف” کلمات را نخورید”. باید بتوانید هنگام صحبت کردن خوب دهانتان را باز کنید یا ببندید. هنگام تلفظ کلمات لب ها ,زبان و دندان هایتان باید در موقعیت های درست قرار بگیرند. شاید ابتدا کمی عجیب به نظر برسد ولی با تمرین کردن خواهید دید کاملا برایتان عادی شده.

تمرینات آواز

تمرین آواز در فن بیان بازیگر اهمیت بسزایی دارد. تمرین آواز خوانی می تواند یک راه بسیار خوب برای توسعه صدای طبیعی شما باشد. اگر تمرین آواز خواندن را جلوی آینه انجام دهید به نتیجه ی مطلوب تری دست خواهید یافت. چند تمرین ساده برای بهتر شدن صدای بازیگر عبارتند از :

فک و دهانتان را شل کنید و به تارهای صوتی تان استراحت دهید. برای این کار می توانید چندین بار با دهان کاملا باز خمیازه بکشید. فکتان را به سمت چپ و راست ببرید ، حرفی را زمزمه کنید و به آرامی با انگشتان دست عضلات گلو خود را ماساژ دهید.

۱۰ ثانیه یا بیشتر بگویید “هوووممممممم” .(تا زمانی که اطراف بینی و روی لب ها احساس غلغلک یا لرزش کنید)

از خرو پف کمک بگیرید ! البته فقط صدای پف را در بیاورید. لب ها را شل کنید و سعی کنید تا رسیدن به صدای BRR ادامه دهید. این تمرین را با محدوده های صوتی متفاوت تکرار کنید.

افزایش ظرفیت ریه ها 

داشتن ظرفیت ریه بالا , برای یک بازیگر بسیار مهم است. راه های مختلفی برای افزایش ظرفیت ریه و حجم تنفس وجود دارد.  مثلا : باید در هنگام بازدم به طور کامل هوا را از شش ها تخلیه کنید. سپس یک نفس عمیق بکشید و آن را ۱۵ ثانیه نگه دارید سپس عمل بازدم را انجام دهید. این تمرین را تکرار کنید.

متن را بلند بلند بخوانید

با بلند خواندن می توانید حس کاراکتر ها را بیشتر احساس کنید. به این ترتیب بهتر می توانید با نقش ارتباط برقرار کنید.

یک متن معروف را انتخاب کنید, صاف بایستید و متن را بلند بخوانید. بهتر است این کار را جلوی آینه انجام دهید. متن را تا زمانی که از خودتان راضی شوید بخوانید.

جمله ای را با حس های مختلف بگویید

باید اعتراف کرد تمرینات فن بیان در بازیگری بسیار جذاب است. یکی از این تمرینات این است که یک جمله را در نظر بگیرید .سپس خود را در موقعیت های مختلف تصور کنید و آن جمله را بگویید. مثلا فرض کنید هوا بسیار سرد است,عصبانی هستید, خوشحالید,از ورزش آمده اید,خسته اید و ده ها فرض دیگر…

صدایتان را ضبط کنید

اکثر افراد از شنیدن صدای ضبط شده خود خوششان نمی آید. اما برای یک بازیگر این یک ایده عالی است. با این کار متوجه ایرادات و اشکالات فن بیان خود میشوید. به این ترتیب می فهمید کجا باید مکث کنید,کجا باید سریعتر حرف بزنید و چه کلماتی را صحیح تلفظ نمی کنید.

از خودتان فیلم بگیرید

دوربین را در محل مناسبی قرار دهید و نقش خود را تمرین کنید. با دیدن فیلم به نکات بی نظیری پی می برید. به این ترتیب قبل از رفتن جلوی دوربین واقعی , می توانید ایرادات بازی و فن بیان تان را کشف و رفع کنید.

اگه میتونی سه بار بگو…

همه ما از اطرافیانمان جملاتی را شنیده ایم که گفتنشان سخت است و یا کلماتش را با هم قاطی می کنیم. روی این جملات تمرین کنید. جملاتی مثل :لای رولت رنده ی لیمو رفته,لیره رو لوله لوله رو لیره,سپر عقب ماشین جلویی زد به سپر جلو ماشین عقبی و غیره. این جملات به بهتر شدن فن بیان بازیگر بسیار کمک خواهد کرد.

27 مهارت مقابله با استرس

بیست و شش  مهارت مقابله با استرس

برای مقابله با استرس ها یا فشارهای روانی، راهکارهای مختلفی وجود دارد که شیوه مدیریت صحیح، آنها را به ما می آموزد. با رعایت و بکارگیری این روشها، می توانیم علاوه بر حل یا کم کردن مشکلات به آرامش پایدارتری دست یابیم و استرس خود را کنترل کنیم:

1- به خداوند توکل کنیم.

توکل به خدا یکی از راههای کاهش استرس است.وقتی انسان یاد خدا را در دل خود زنده نگهدارد و ارتباط روحی و معنوی بین خود و خدا برقرار کند، به آرامش عمیق، همراه با خشنودی می رسد و با توکل به خدا از هرگونه استرس و اضطراب و فشار روانی رها می شود.

قرآن کریم در سوره رعد آیه 29 می فرماید: کسانی که ایمان آوردند قلبهایشان با یاد خدا آرام می گیرد، آگاه باشند تنها با یاد خدا قلبها آرامش می یابد.

2- عوامل استرس زا را  کم کنیم.

عوامل بی شماری ممکن است باعث استرس ما شوند. که باید این عوامل استرس زا را شناخته و سعی کنیم از زندگی خود حذف کنیم. برای مثال، اگر شلوغی موجب ناراحتی ما می شود، زمانی را برای خرید انتخاب کنیم که خلوت باشد.

3- از وقایع اطراف خود با اطلاع باشیم.

بی اطلاعی و نادیده گرفتن حوادث و وقایع اطرافمان، دلیل بر شادی و عدم وجود مشکل نیست. گاهی اوقات آن چه ما بعلت عدم آگاهی از اصل موضوع در ذهن خود تصور می کنیم، بسیار بدتر و ناراحت کننده تر از آن چیزی است که واقعا" اتفاق افتاده است.

4- از وضعیت جسمی خود آگاه باشیم.

از نشانه های پریشانی در خود از قبیل سردرد، آشفتگی، درد معده، نداشتن تمرکز، سرماخوردگی، خستگی زیاد و ... مطلع باشیم. زیرا این علائم می توانند نشانه های استرس باشد که باعث اختلالات جدی تر از قبیل: زخم معده، فشار خون بالا، بیماری های قلبی و..... باشند.

5- برنامه های زندگی را اولویت بندی کنیم .

از راههای دیگر کاهش استرس برنامه ریزی و الویت بندی کارها است.هنگامی که با انبوهی از مشکلات بطور همزمان روبه رو هستیم، به آسانی در مقابل آنها به زانو در آمده و از حل آنها عاجز می شویم. زیرا آشفتگی و بی نظمی، در کارها و برنامه ها می تواند تولید استرس کرده، یا نقطه ای برای شروع آن از شکست طرح های ناتمام می شود. اولویت بندی مسائل به ترتیب اهمیت و بررسی آنها به ما این امکان را می دهد که به هر کاری در زمان و مکان خود رسیدگی کنیم، بهتر است که طرحها را یکی بعد از دیگری به انجام برسانیم.

6- به موقع از خانه خارج شویم.

اگر به موقع از خانه خارج شویم، می توانیم بسیاری از تنش ها و استرس های خود را کم کنیم و همچنین از بروز مشکلات احتمالی بعدی جلوگیری کنیم.

7- وقت خود را تنظیم کنیم.

کارهای روزمره خود را به ترتیب اهمیت و مدت زمان آنها یادداشت کنیم، با این کار در می یابیم وقت خود را چگونه تنظیم کنیم تا همیشه کارهایمان به موقع انجام شود و دچار استرس نشویم. اگر وقت کافی برای انجام تمام فعالیت های مورد نظر و مهم خود نداریم، شاید بیش از حد و بیهوده تلاش می کنیم.

8- از شر وسایل اضافی خلاص می شویم.

از شر وسایل اضافی و بی مصرف خلاص می شویم و اطراف خود را خلوت کنیم. وسایل اضافی و به درد نخور و شلوغی محیط می تواند استرس زا باشد.

9- شب ها به موقع و به اندازه کافی بخوابیم.

برای کاهش استرس بهتر است خواب کافی داشته باشیم بدن انسان برای تجدید قوا به خواب کافی و لذت بخش نیاز دارد. شب به موقع بخوابیم و تا دیروقت بیدار نباشیم. هنگام خواب بهتر است به سمت چپ خود بخوابیم و نفس عمیق بکشیم. در این حالت سوراخ راست بینی تحریک و سمت راست بدن فعال تر می شود. زیرا سمت راست، قسمت فعال بدن است.

10- صبح زود از خواب بیدار شویم.

سعی کنیم صبح ها، حتی روزهای تعطیل زود از خواب بیدار شویم. در این صورت ساعت زیستی بدن ما منظم می شود و طبق برنامه خاصی زمان خواب و بیداری ما را تنظیم می کند. در نتیجه پس از مدتی هنگام بیدار شدن، احساس بهتری خواهیم داشت.

11- عادت های استرس زای خود را عوض کنیم.

ما از عادت های خوب و بد خود اطلاع داریم و آنها را خوب می شناسیم. می توانیم آنهایی را که موجب آزار روحی ما می شوند را ترک کنیم. یا اگر ترک آنها مشکل است سعی کنیم از حال و هوای آن عادت خود را خارج کرده یا مسیر فکر خود را تغییر دهیم.

12- از معاشرت با افراد استرس زا بپرهیزیم.

از ارتباط با افرادی که سبب استرس ما می شوند دوری کنیم. یا اگر دوری کردن از این افراد برایمان مشکل است، می توانیم ارتباط خود را با او در جمع برقرار کنیم.

13- ار رقابت با دیگران خودداری کنیم.

رقابت با دیگران در کار، شغل، مقام، زندگی و مخصوصا" تجملات و ظواهر، می تواند یکی از منابع اجتناب ناپذیر استرس یا فشار روانی باشد شاید هم افرادی را بشناسید که کار می کنند تا حسادت و خشم دیگران را برانگیزانند ولی در واقع استرس حاصل از حسادت و رقابت، به خود فرد تحمیل می شود.

14- از تکنولوژی درست استفاده کنیم.

وسائلی مانند موبایل، کامپیوتر،.... باعث می شوند که طی یک روز بیش از حد کار و فعالیت انجام دهیم و گاهی همین وسایل باعث استرس میشوند.قبل از خرید وسائل و تجهیزات جدید مطمئن شویم که این وسایل به پیشرفت موقعیت فعلی ما کمک می کند.

15- به چشمان خود استراحت بدهیم.

آیا مدت طولانی به تلویزیون یا مانیتور نگاه می کنیم؟ باید به چشمان خود استراحت  دهیم هر چند کم. در این زمان به فضای سبز، آسمان یا درختان خیره شویم. اگر در دسترس نیستند می توانیم یک عکس یا پوستر بر روی دیوار نصب کنیم که بیشتر رنگ های آبی و سبز در آن به کار رفته باشد. این رنگها بسیار آرام بخش هستند.

16- مشکلات را بپذیریم.

باید پذیرفت که برخی اوقات شرایط طاقت فرسایی در زندگی پدید می آید و کاری نیز از دست ما بر نمی آید. در این شرایط باید با صبر و پذیرش مشکل و دگرگون کردن موقعیت، بار عاطفی مشکل را کم کنیم.

17- ورزش کنیم.

یکی دیگر از راههای کاهش استرس ورزش کردن است.تحقیقات نشان داده است که ورزشکاران از استرس و افسردگی کمتری نسبت به دیگران برخوردارند. همچنین برنامه تمرینات هوازی باعث بهبود حالات افسردگی، اضطراب، آشفتگی فکری و خستگی شدید می باشد. یک پیاده روی تند و سریع به مدت 40 دقیقه میزان استرس را بطور متوسط تا 14 درصد کاهش می دهد.

18- قدم بزنیم.

در تحقیقاتی که در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در سال 2002 انجام گرفته، آمده است افرادی که 4 بار در هفته پیاده روی می کنند، استرس کمتری دارند و را حت تر می خوابند.

19- بطور صحیح تنفس کنیم.

تنفس صحیح باید به این صورت باشد: دم ( دادن هوا به ریه ها ) یک شماره، نگهداشتن نفس چهار شماره ، بازدم ( بیرون فرستادن هوا از ریه ها ) دو شماره .

20- به تغذیه خود برسیم.

خوردن مناسب بسیار مهم است. زیرا انرژی مورد نیاز بدن را تامین می کند و کمتر دچار حالت عصبی یا فشار روانی می شویم. همیشه از مواد غذایی سبوس دار، میوه، ترکیبات کربوهیدرات، سبزیجات و حبوبات ثابت ماندن اندازه ی قند خون شده و کمتر خسته می شویم. از مصرف زیاد نمک، چربی، خوراکی های سرخ شده و مواد قندی ساده که به آزاد شدن اپی نفرین کمک و باعث عدم مقاومت بدن در برابر فشار روانی می شود خودداری کنیم. به مقدار کافی آب بنوشیم و از مصرف زیاد قهوه، چای و نوشابه های گازدار تا حد امکان پرهیز نماییم.

21- با آرامش غذا بخوریم.

در هنگام غذا خوردن بهتر است از عجله کردن ، گوش دادن به رادیو یا خواندن روزنامه مخصوصا" خبرهای استرس زا پرهیز کنیم.

22- روابط اجتماعی خود را  گسترش دهیم.

هنگامی که تحت استرس یا فشار روانی هستیم، بطور غریزی تمایل داریم که به گوشه تنهایی پناه ببریم. کاری اشتباه تر از این وجود ندارد، چون گوشه گیری باعث می شود تا حواس خود را بیشتر روی مشکلات و افکار منفی متمرکز کنیم که به جای حل آن به تشدید استرس کمک  می کند.

23- هیجانات سرکوب شده خود را تخلیه کنیم.

متخصصان معتقدند عمل ساده افشای خود باعث تسکین فشار روانی می شود. نوشتن احساساتمان در دفترچه یا صحبت کردن در نوار کمک می کند تا فشار روانی ناشی از رویدادهایی مثل از دست دادن شغل، شروطی، ... کم شده و راحت تر و منطقی تر درباره راه حل های مشکلاتمان بیندیشیم.

24- مثبت بیندیشیم.

مثبت فکر کردن باعث آرامش فکر می شود، که این امر می تواند با تغییرات فیزیولوژیک که هنگام بوجود آمدن استرس اتفاق می افتد، مقابله کند، بسیاری از استرس هایی که تجربه می کنیم از احساسات منفی اطرافمان ناشی می شوند.اندیشیدن به اشخاص یا چیزهایی که به آنها عشق می ورزیم آثار خوبی را برجای می گذارد.

25- روی موضوع آرامش بخش تمرکز کنیم.

اگر افکارمان به دام اوضاع و احوال نگران کننده ای اسیر شد، سعی کنیم با انحراف افکار روی موضوع های آرام بخش مانند یادآوری خاطرات لذت بخش و یا دقت در تصاویر زیبا، از افکار منفی دوری کنیم.

26- به زمان حال فکر کنیم.

دکتر ژان بورسینکو در " پرورش روح و جسم " می نویسد: اگر بتوانیم ذهن خود را چنان پرورش دهیم که امیدها و آمال خود را کنار گذاشته و در موقع مناسب به سراغ تک تک آنها برویم، به آرامش ذهنی دست خواهیم یافت.

11 راه ساده و قطعی برای رهایی از استرس

زندگی پر مشغله امروزی باعث شده اکثر افراد از کارکنان سطح پایین تا مدیران رده بالای شرکت ها با حجم کاری بالا و زمان ناکافی مواجه بوده و به همین خاطر با استرس زیادی دست و پنجه نرم کنند. در این مقاله 10 راه ساده برای کاهش استرس ارائه شده است.

1. عوامل استرس زا را شناسایی کنید

در طول یک یا دو هفته فهرستی از عواملی استرس زا و نحوه واکنش به آن ها تهیه کرده و در آن احساس و تفکراتی را که نسبت به افراد و موقعیت های مختلف دارید، ذکر کنید. با آگاهی از منابع اضطراب می توان از وقوع آنها جلوگیری کرد.

2. تمرکز خود را افزایش دهید

تمرین مدیتیشن و تنفس عمیق، آرامش بیشتری را برای شما به ارمغان خواهد آورد. این تمرین را با نشستن و تمرکز روی تنفس به مدت دو دقیقه آغاز کنید. مدیتیشن به شما اجازه می دهد به صورت هدفمند روی یک موضوع یا فعالیت خاص تمرکز کرده و به آرامش ذهنی و جسمی برسید. 

3. زندگی شخصی و کاری را از هم جدا کنید

امروزه به نظر می رسد ما باید 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته در دسترس کارفرما و مدیران باشیم اما با تعیین مرزهایی بین زندگی شخصی و کاری مثل عدم بررسی ایمیل های کاری در منزل، تا حد زیادی استرس را از خود دور خواهیم کرد.

4. از گذشته دست بردارید

اجازه ندهید مسائل مربوط به گذشته کماکان ذهن شما را درگیر خود سازند. بخش بزرگی از مدیریت استرس به کنار گذاشتن مسائل خارج از کنترل و قدیمی مربوط می شود. جلوگیری از اتفاقاتی که قبلا رخ داده اند غیر ممکن است اما با تغییر نگرش می توانیم مانع از تاثیرگذاری آنها بر حال و آینده شویم.

5. ورزش کنید

ورزش و فعالیت جسمی یکی از بهترین راه های کاهش استرس است. انجام ورزش های هوازی از قبیل کوهنوردی و دوچرخه سواری با افزایش روحیه و تولید آندروفین موجب ایجاد نشاط در شما می شوند.

6. نه گفتن را یاد بگیرید

هیچکس نمی تواند همه را از خود راضی نگه دارید مگر اینکه زندگی خود را قربانی کند. هرچه بیشتر به مسائل بی اهمیت نه بگویید زمان بیشتری برای پرداختن به کارهای مهم تر به دست خواهید آورد.

7. لبخند بزنید

مطالعات نشان داده اند که لبخند زدن در کاهش استرس و تقویت سیستم ایمنی نقش مهمی دارد.

8. روی نکات مثبت تمرکز کنید

تفکر مثبت به معنی منتظر اتفاقات خوب بودن نیست بلکه به معنی پذیرش واقعیت و تلاش برای بهره برداری از آن به بهترین شکل است. مثبت اندیشی با دور کردن تفکرات منفی باعث کاهش استرس می شود.

9. سعی کنید مسائل را شخصی نکنید

رفتار و سخنان دیگران بازتابی از مسائل و مشکلات آنها بوده و ربطی به شخصیت شما ندارد. شخصی سازی مسائل علاوه بر تخریب روحیه باعث بدینی شما نسبت به دیگران می شود.

10. استراحت کنید

همه افراد برای جلوگیری از اضطراب و فرسودگی به استراحت نیاز دارند. زمان استراحت را باید بر اساس نیازها و اولویت های خودتان بگونه ای تعیین کنید که باعث تجدید قوای ذهنی و جسمی و افزایش آمادگی در هفته کاری پیش رو شود.